Ang Makabagong Kilusan sa Pananampalataya

Mula sa pagkabata ay namulat ako sa Relihiyong Kristianismo lalo na sa simbahang Katoliko. Ipinadama sa akin ng aking mga magulang at kaanak ang kahalagahan ng relihiyon sa aking buhay.

Una kong naging guro sa relihiyon ay ang aking mga magulang, tito at tita, maging aking mga lolo at lola.  Ang pamilyang aking kinagisnan ay lubos ang pananalig sa kanilang relihiyon mula noon hangang sa ngayon.

Ako ay binyagan sa simbahang Katoliko na syang nakagisnang Relihiyon ng maraming Pilipino. Sumailalim sa mga sacramento ng simbayahan tulad ng kumpil at komunyon.

Murang edad, aking kinagiliwan ang pagsisimba at pagdarasal. Pagkagising ng umaga, bago at matapos kumain, maging bago matulog.  Sa pamamagitan ng pagdarasal, bilang isang katoliko ay maipaparating mo sa Dios ang iyong kaisipan.

Ngunit sa pagdarasal ko sa mga panahon ng aking kabataan, wala akong muwang sa tunay na kahalagahan nito sa aking buhay.  Basta binibigkas ko lang ang isinaulong dasal at yun... tapos! Nagawa ko ang isang mahalagang bagay sa buhay ko sa loob ng isang araw na hindi ko nauunawaan ang kahalagahan nito.

Sa aking paglaki, ay nakisalamuha ako sa aking mga ka eskwela sa paaralan. Natuto ako sa mga aralin ng buhay na kakailanganin ko sa aking pagtanda.

Taong 1991, 1st year high school ako noon,  nang akoy dalawin ng isang kaeskwelang babae sa aking bahay.

Nakapostura sya ng isang mayuming kasuotan, may ngiti sa kanyang mukha, at may tangan na itim na aklat.

Sa kanyang unang pananalita ay sabi nya na may nais syang ibahagi sa akin. Tinignan ko sya at natutok lalo ang aking pansin sa aklat na kanyang hawak-hawak.

Sabi ko, sige, interesado ako sa kanyang ibabahagi.

At kaniya akong inaralan ng mga salita ng Dios.  Samakatuwid, ang Itim na Aklat na kanyang Hawak ay ang Biblia.

Sa ga panahong iyon, ang aking pananaw sa relihiyon ay nagbago.  Naging malawak at kapanapanabik para sa akin ang matuto sa mga nakasulat sa itim na aklat na kung tawagin ay Biblia.

Sumama ako sa kaniya at nag-aral ng husto sa mga kasulatan naka saad sa Biblia.

Doon ko nakilala ang Dios sa mga pagkakataong iyon. Ang Dios ng mga Kristiano at si Jesus Christ bilang Panginoon at Tagapagligtas ng buong sanlibutan.

Mula ng ako ay sumama sa bagong relihiyon na Bible Baptist Church kung tawagin, ay lalo umigting ang aking pagnanasa na mauto pang lubos patungkol sa Relihiyon at sa Dios.

Sumama ako sa mga pag-aaral ng kasulatan, Formal Class ng Theology at ganun din sa mga araling eschatology o ang pag-aaral sa mga wakas ng panahon.

Naging malalim ang aking pagnanais na matuto kung saan umabot sa sukdulan na napupuna ko na ang bawat kilos ng mundo ay may kaugnayan sa buhay ng tao.

Hindi naging sapat para sa aking kaisipan ang mga Doctrina ng Bible Baptist Church, kung kayat nagsaliksik ako sa mga aralin ng mga Messianic Jews.

Sa piling ng mga Messianic Jews, at nakita ko ang kahalagahan ng Tradition.  Ito ay salungat sa katuruang una kong tinangkilik.  Dahil sa mga Messianic Jews, ang pagdurugtong ng mga Gentil kay Kristo ang syang mahalaga upang ikaw ay kilalanin din bilang isang Judio (Mula sa angkan ni Judah, anak ni Jacob, na anak ni Isaac, na anak ni Abraham- na kaibigan at anak ng Dios).

Ngunit sa mga pagkakataong iyon ay di pa rin naging sapat ang karunungan na aking natamo. Bukod sa pagdiriwang ng Sabbath ay meron pang kulang. At wari ko ay nalilimitahan ng tradisyon ang tao mula sa pagkakilala sa Dios.

Dahil dito ay nagsimula muli lumipad ang aking diwa upang saliksikin ang katugunan sa aking isipan.

Ang Kahalagahan ng Pananampalataya sa pamamagitan ng Relihiyon sa buhay ng tao.

Sa aking pagbubulay-bulay, inisip ko ano ang silbi ng Relihiyon sa Buhay ng tao?

Ang relihiyon ay kinapapalooban ng mga aral sa pinagmulan ng buhay at ng buong sandaigdigan.

Sa katuruang Kristyano, ang Tao ay nawalay sa Dakilang Maykapal na kung tawagin at Dios.

Ang Dios na syang may likha ng lahat sa buong kalawakan. Na nagbigay buhay sa lahat ng nilalang.

Sa aking pagtanto, ang relihiyon ay tulad ng isang tali na magbubugkos sa isang nilalang pabalik sa kaniyang lumikha- tulad ng isang ina na nagtatangan ng sanggol sa kaniyang sinapupunan.

At ang taling umuugnay sa ina at sanggol ang syang nagbibigay buhay sa isang nilalang.

Sa pagsasalarawang aking nasumpungan, naisip ko na ang Dios ba ay isang Ina?

Ang aral ng simbahan na ang Dios ay isang Ama ay nagdulot sa akin ng labis na pagkabahala upang ako'y muling magsaliksik.

Ayon sa kasulatan, ang Tao ay nilikha ayon sa wangis at anyo ng Dios.

Kung ang Dios ay iisa, at ang Dios ay isang Lalaki- paano nalikha ng Dios ang mga lahi ng Babae?

Sa anong wangis o larawan inanyuan ang mga babae?